SERAT RENGGANIS
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
1
SERAT RENGGANIS
Program digital ini dikembangkan untuk melestarikan dalam mendukung proses
pelestarian sastra daerah di Indonesia. Hasil dari program digital ini berupa karya sastra
Jawa yang disalin dalam bentuk teks digital format pdf. Semoga tujuan blog
www.alangalangkumitir.wordpress.com adalah menjadi salah satu sumber digital karyakarya sastra Jawa dapat dibaca, ditelusuri atau diunduh oleh para sutrisna budaya
ataupun masyarakat secara bebas.
Salam asah asih asuh.
Nuwun.
@@@
Serat Rengganis iku sawijining karya sastra ing basa Jawa Anyar. Karya sastra iki
asalé saka tradhisi Islam-Jawa lan kalebu kelompok tèks Serat Ménak lan bisa
digolongaké Sastra Jawa Pasisir. Carita iki naté populèr banget, ora mung ing Tanah
Jawa nanging uga ing saubengé yaiku Tatar Sundha, Madura, Bali, lan Lombok.
Rengganis iku arané sawijining putri sing ayu banget lan sawisé pacoban akèh
wusanané dadi garwané putrané Amir Ambyah (utawa Amir Hamzah) sing diarani Iman
Sumantri. Iman Sumantri uga diarani mawa dasanama Repatmaja, Pangéran Kélan
utawa Bangjaran Sari.
Ana sawijining pandhita tapa anèng Gunung Argapura; sang pandhita wau kala mbiyèn
dumeneng nata ing nagara Jaminèran. Bareng kagungan putra-putri siji, kaparingan
nama Dèwi Rengganis; ora suwé garwané séda, sang prabu banjur tilar kaprabon.
Dèwi Rengganis diopèni ramané dhéwé anèng patapan. Labet putraning pandhita, sang
dèwi cilik mula wis seneng tapa; sing didahar namung sarana nesep maduning
kembang-kembang, amula ya sekti banget, bisa mabur.
Pangéran Kela sing uga diarani sang Repatmaja, wis krama olèh putri ing Jamintoran,
nama Dèwi Julusul-asikin, nanging ora kersa atut. Sang Radèn gawéyané mung lèrèn
ameng-amengan waé ing patamanané sing diarani Banjaran-sari.
Ing sawijiing wanci, Dèwi Rengganis ameng-amengan menyang patamanan wau,
methik kembang, maduné didahar, banjur lunga manèh. Pangéran Kélan nampa
lapuran yèn kembang-kembang ing taman kerep ilang; sing njupuk bareng ditiliki
wusanané ketemu yaiku Dèwi Rengganis. Banjur sang Radèn dadi gandrung kédanan
lan Dèwi Rengganis dirayu supaya gelema dirabi. Nanging Dèwi Rengganis ora gelem.
Gelemé yèn dimaru karo putri ing Mukadam sing anama Dèwi Kadarmanik. Dèwi
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
2
Rengganis dhéwé kerep banget bola-bali mara ing taman wau nanging ora ana sing
weruh kejaba Pangéran Kélan dhéwé.
Amula menawa sang Pangéran pinuju ngungrum, dikira gerah éwuh déning para nyai
sing padha ngladèni.
Wong-Agung krungu yèn Pangéran Kélan gerah, tur ora seneng nekani Dèwi Julusulasikin, banjur dhawuh mboyong sang Pangéran sagarwa menyang kedhaton. Gerahé
Pangéran Kélan saya nglayung; diaturi atut karo sang garwa, ora kersa.
Dèwi Rengganis bali manèh; Pangéran Kélan mapagaké, ngungrum; wong-wong padha
bingung, sang Radèn dikira kumat. Namung meneng waé yèn Dèwi Rengganis wis
mulih manèh; sang Pangéran dijak sowan sang rama marang ing patapan Argapura.
Dèwi Rengganis mabur, sang Radèn gondhèlan sampur, tekan ing patapan sang
Radèn banjur marek nungkul ing sang Pandhita.
Ing karatoné Wong-Agung gègèr déning ilangé sang Pangéran Kélan. Umarmaya
kadhawuhan nggolèki. Umarmaya takon marang sang pandhita anama Sèh Dul Kurès,
dicaritani nggoné Pangéran Kélan, nanging sang Umarmaya ora seneng nusul;
kadhawuhan terus waé, teka ing negara Mukadam.
Awit prabu Nurséwan ana nèng kana, njaluk sraya marang ratu Mukadam. Malah Dèwi
Kadarmanik wis kadaupaké karo Radèn Hirman, putrané prabu Medayin; nanging sang
putri ora kersa atut.
Bala ing Mukadam iku béda wong; balané reca wesi sing bisa kaparéntah perang;
nudjumé sing juru mrentah prajurit reca wau nama sang Majusi. Sang Majusi wis weruh
yèn arep ana maling nelik (sang Umarmaya), amula dhawuh supaya prayitna.
Umarmaja teka, masang sirep, nanging ora tumama, malah ngantuk dhéwé, wusana
turu. Kasangé kacanthèlaken ana ing pucuking wit-witan. Umarmaya didhekep déning
bala Mukadam, dijaga lan banjur dilebokaké ing sumur wisa.
Ing Mukadam banjur pésta seneng-senengan.
Dewi Kadarmanik susah banget, ngarep-arep rawuhé mitra lan guruné, ya iku Dèwi
Rengganis. Sang Kadarmanik wis ngrasuk agama Islam. Dèwi Rengganis rawuh karo
Pangéran Kélan, nanging sang Radèn ditinggal anèng jaba.
Dèwi Kadarmanik nangis merga ora seneng karo sang Hirman. Bareng Dèwi
Kadarmanik dirapu déning Dèwi Rengganis, banjur saré. Dèwi Rengganis metu,
Pangéran Kélan diaturi mlebu ganti, tunggal saré karo Dèwi Kadarmanik. Sang Dèwi
kagèt, déné sandhingan wong lanang; sang Radèn ngendika yèn panjenengané iku
Dèwi Rengganis malih dadi lanang, nanging sang Kadarmanik isih kedhih-kedhih.
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
3
Bareng sang Dèwi meksa durung bisa tutut, sang Pangéran metu. Ésuké kondur
menyang Argapura karo Dèwi Rengganis.
Ing pendapa kraton para pangageng isih padha pésta seneng-seneng. Radèn Hirman,
wis mendhem, mlebu kedhaton murugi Dèwi Kadarmanik. Sang Dèwi tutup kori; para
parekan abdi dalem padha mlayu, gila. Ana inya sing matur marang Radèn Hirman, yèn
Dèwi Kadarmanik semadi. Radèn Hirman bengak-bengok ngungrum saka jaba, banjur
lunga karo bekah-bekih.
Dewi Kadarmanik ngarep-arep rrawuhé Dèwi Rengganis. Dèwi Rengganis, bener rawuh
karo Pangéran Kélan; sang Dèwi meneng ana ing jaba. Pangéran Kélan sing mlebu,
dikira Dèwi Rengganis awarna lanang. Solah-tingkahé wong lanang-wadon ana ing
kamar, nanging sang Pangéran Kélan emoh ngrusak pagering kasusilan, banjur metu.
Ora suwé Dèwi Rengganis mlebu. Sang Kadarmanik seneng déné Dèwi Rengganis wis
awarna putri manèh. Bareng Dèwi Rengganis wis walèh olèhé nggawé sulapan, Dèwi
Kadarmanik didhawuhi krama olèh Pangéran Kélan. Bab Radèn Hirman temtu arepa
ana wusanané.
Raden Hirman teka manèh, wis wuru banget bengak-bengok njaluk dipethokaké. Dèwi
Rengganis api-api dadi Dèwi Kadarmanik matur marang Radèn Hirman, yèn durung
bisa ngladèni. Sang Hirman mundhur kanthi gelaning panggalih. Dèwi Rengganis bali
mlebu karo Pangéran Kélan; bab krama banjur dirembung terang-terangan.
Wong-Agung ngendikan bab ilangé Pangéran Kélan lan bab sédané Radèn Umarmaya.
Radèn Maktal ngaturaké katrangan panjang lébar. Bala ing Arab dirakit arep nglurug
marang Mukadam.
Prabu Nurséwan ngandika marang raja Mukadam, yèn wis giris banget marang tindaké
Wong-Agung ; prabu Mukadam ora patiya preduli. Bala Mukadam ya wis katata arep
mapag perang bala Arab. Bala raya wis karakit, banjur campuh perang karo bala Arab.
Bala Arab kaseser.
Radèn Umarmaya ana ing sajroning sumur wisa, ngarep-arep pitulungan saka
Pangéran Kélan. Pangéran Kélan, Dèwi Rĕngganis lan Dèwi Kadarmanik isih kumpul,
kerungu wirasaning wong bab kahanané Radèn Umarmaya ana ing sumur wisa.
Pangéran Kélan lan Dèwi Rengganis murugi marang panggonané sang Umarmaya,
banjur dijampèni lan diwetokaké saka sumur wisa, terus padha mara menyang negara
Mukadam. Kasangé wis dijupuk manèh.
Wong-Agung ngarep-arep tekané sang Umarmaya, awit Wong-Agung kerasa yèn sang
Umarmaya durung séda. Raja Mukadam lan Prabu Nurséwan padha pésta gedhèngedhènan amerga bala Arab wis rusak.
Radèn Umarmaya karo Dèwi Rengganis karo Pangéran Kélan wis padha ngumpul karo
Wong-Agung, lagi ngrembug rusaking bala. Dèwi Rengganis matur yèn wadhah banyu
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
4
kauripan darbéné sang Majusi kudu direbut dhisik; awit yèn iku isih, bala reca ora bisa
rusak. Ing nalika iku bala Arab sing lara wis padha waras manèh. Gamelan wis padha
muni. Prabu Nurséwan kerungu gamelan ing pasanggrahané Wong-Agung, miris
banget ; ngira yèn sang Umarmaya wis bali. Raja Mukadam ngrapu marang Raja
Nurséwan, ngendika yèn sang Umarmaya wis mati.
Bala Arab wis tumata manèh. Sang Umarmaya ngagem kopyah pusaka, ora katon
wong, banjur nekani dunungé sang Majusi karo Dèwi Rengganis. Sang Majusi kédanan
Dèwi Rengganis. Dèwi Rengganis gelem ngladèni yèn diwènèhi banyu panguripan
sawadhahé. Wadhah banyu diwènèhaké nanging banjur dipecah déning sang
Umarmaya, banyuné mowat-mawut. Kasaktèné sang Majusi iya ilang babar-pisan.
Sang Majusi banjur kapikut, dibanda. Sang Majusi wis dipenjara, bala Arab mungsuh
bebarengan. Bala reca rusak babar pisan. Raja Mukadam lan prabu Nurséwan mlebu
ing kutha, tutup kori.
Kocapa putri China, anama sang Widaninggar, seduluré putri China sang Adaninggar,
sing séla perang kaliyan Dèwi Kélaswara. Sang Widaninggar sumedya males ukum
sédané Dèwi Adaninggar teka Pangéran Kélan, putrané Dèwi Kélaswara. Sang
Widaninggar, didhèrèkaké prajurit wadon, mangkat nglurug, arep ngwèhi bantu marang
raja ing Mukadam. Sang Widaninggar kagungan guru, nama sang Widaningrum,
putrané putri sang Ijajil. Sang Widaningrum wau, sing maringi praboté perang marang
sang Widaninggar, kaya ta jaran sing bisa mabur, lan bala jim kapir.
Bareng putri China wis tekan ing Mukadam, prabu Nursèwan lan prabu Mukadam
begrak manèh. Perang wis wiwit manèh; Pangéran Kélan maju nglawan putri China,
mèh kalah banjur ditulungi déning Dèwi Rengganis.
Putri China rembugan karo sang Widaningrum bab olèhé arep mungsuh prang manèh;
Sang Widaningrum disungga-sungga banget.
Pangéran Kélan rembugan karo Dèwi Rengganis lan Dèwi Kadarmanik bab perangé.
Sang Radèn ora uninga yèn mungsuhé iku wong wadon. Sang Widaningrum ing wanci
bengi nyolong kasangé sang Umarmaya diparingaké marang putri China, sarwa
celathu: "Saiki aja sumelang".
Sailangé kasangé sang Umarmaya, wong Arab padha bingung. Dèwi Rengganis saguh
nemoni kasang. Bareng wis campuh perang manèh, Dèwi Rengganis mungsuh sang
Widaninggar; sang Widaninggar kalah; sang Widaningrum maju perang, Dèwi
Rengganis kalah lan wadya-bala Arab sangsaya rusak. Wong-Agung tansah
nyenyuwun pitulungan ing Pangéran. Dèwi Rengganis isin banget déné ora bisa
ngentasi gawé; sang Dèwi mlayu marang patapané sang rama, banjur didhawuhi
supaya nyuwun tulung marang Dèwi Kuraisin. Dèwi Rengganis mabur marang ing
Ajrak.
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
5
Dèwi Kuraisin kerasa panggalihé yèn sang rama lagi ana susah, banjur utusan sang
paman sang ra-Dasatir nuwèni Wong Agung.
Dèwi Rengganis tekan ing Ajrak, bareng ketemu Dèwi Kuraisin banjur cepet-cepetan
mangkat ngréwangi didhèrèkaké bala jim Selam. Wong-Agung tansah prihatin,
pasanggrahané dikupengi maju-pat. Dèwi Kuraisin, Dèwi Rengganis lan sang ra-Dasatir
mara teka, lan perang. Mungsuhé ajur, sang Widaninggar séda; sang Widaningrum
kabanda banjur dibuncang adoh. Prabu Nursèwan mlayu.
Dèwi Kuraisin lan Dèwi Rengganis padha sowan marang sang rama, Wong-Agung.
Wadya-bala China wadon patangpuluh padha teluk mlebu ngrasuk agama Islam.
Kasangé sang Umarmaya wis ketemu manèh. Ratu ing Mukadam uga teluk lan mlebu
agama Islam. Dèwi Kuraisin mulih marang Ajrak. Pangéran Kélan tenan dhaup karo
Dèwi Rengganis lan Dèwi Kadarmanik. Prabu Nurséwan banjur mlayu marang
Nuswantara njaluk tulung marang prabu Kendhit Birayung.
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
Oleh : Mas Kumitir
1
SERAT RENGGANIS
Program digital ini dikembangkan untuk melestarikan dalam mendukung proses
pelestarian sastra daerah di Indonesia. Hasil dari program digital ini berupa karya sastra
Jawa yang disalin dalam bentuk teks digital format pdf. Semoga tujuan blog
www.alangalangkumitir.wordpress.com adalah menjadi salah satu sumber digital karyakarya sastra Jawa dapat dibaca, ditelusuri atau diunduh oleh para sutrisna budaya
ataupun masyarakat secara bebas.
Salam asah asih asuh.
Nuwun.
@@@
Serat Rengganis iku sawijining karya sastra ing basa Jawa Anyar. Karya sastra iki
asalé saka tradhisi Islam-Jawa lan kalebu kelompok tèks Serat Ménak lan bisa
digolongaké Sastra Jawa Pasisir. Carita iki naté populèr banget, ora mung ing Tanah
Jawa nanging uga ing saubengé yaiku Tatar Sundha, Madura, Bali, lan Lombok.
Rengganis iku arané sawijining putri sing ayu banget lan sawisé pacoban akèh
wusanané dadi garwané putrané Amir Ambyah (utawa Amir Hamzah) sing diarani Iman
Sumantri. Iman Sumantri uga diarani mawa dasanama Repatmaja, Pangéran Kélan
utawa Bangjaran Sari.
Ana sawijining pandhita tapa anèng Gunung Argapura; sang pandhita wau kala mbiyèn
dumeneng nata ing nagara Jaminèran. Bareng kagungan putra-putri siji, kaparingan
nama Dèwi Rengganis; ora suwé garwané séda, sang prabu banjur tilar kaprabon.
Dèwi Rengganis diopèni ramané dhéwé anèng patapan. Labet putraning pandhita, sang
dèwi cilik mula wis seneng tapa; sing didahar namung sarana nesep maduning
kembang-kembang, amula ya sekti banget, bisa mabur.
Pangéran Kela sing uga diarani sang Repatmaja, wis krama olèh putri ing Jamintoran,
nama Dèwi Julusul-asikin, nanging ora kersa atut. Sang Radèn gawéyané mung lèrèn
ameng-amengan waé ing patamanané sing diarani Banjaran-sari.
Ing sawijiing wanci, Dèwi Rengganis ameng-amengan menyang patamanan wau,
methik kembang, maduné didahar, banjur lunga manèh. Pangéran Kélan nampa
lapuran yèn kembang-kembang ing taman kerep ilang; sing njupuk bareng ditiliki
wusanané ketemu yaiku Dèwi Rengganis. Banjur sang Radèn dadi gandrung kédanan
lan Dèwi Rengganis dirayu supaya gelema dirabi. Nanging Dèwi Rengganis ora gelem.
Gelemé yèn dimaru karo putri ing Mukadam sing anama Dèwi Kadarmanik. Dèwi
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
2
Rengganis dhéwé kerep banget bola-bali mara ing taman wau nanging ora ana sing
weruh kejaba Pangéran Kélan dhéwé.
Amula menawa sang Pangéran pinuju ngungrum, dikira gerah éwuh déning para nyai
sing padha ngladèni.
Wong-Agung krungu yèn Pangéran Kélan gerah, tur ora seneng nekani Dèwi Julusulasikin, banjur dhawuh mboyong sang Pangéran sagarwa menyang kedhaton. Gerahé
Pangéran Kélan saya nglayung; diaturi atut karo sang garwa, ora kersa.
Dèwi Rengganis bali manèh; Pangéran Kélan mapagaké, ngungrum; wong-wong padha
bingung, sang Radèn dikira kumat. Namung meneng waé yèn Dèwi Rengganis wis
mulih manèh; sang Pangéran dijak sowan sang rama marang ing patapan Argapura.
Dèwi Rengganis mabur, sang Radèn gondhèlan sampur, tekan ing patapan sang
Radèn banjur marek nungkul ing sang Pandhita.
Ing karatoné Wong-Agung gègèr déning ilangé sang Pangéran Kélan. Umarmaya
kadhawuhan nggolèki. Umarmaya takon marang sang pandhita anama Sèh Dul Kurès,
dicaritani nggoné Pangéran Kélan, nanging sang Umarmaya ora seneng nusul;
kadhawuhan terus waé, teka ing negara Mukadam.
Awit prabu Nurséwan ana nèng kana, njaluk sraya marang ratu Mukadam. Malah Dèwi
Kadarmanik wis kadaupaké karo Radèn Hirman, putrané prabu Medayin; nanging sang
putri ora kersa atut.
Bala ing Mukadam iku béda wong; balané reca wesi sing bisa kaparéntah perang;
nudjumé sing juru mrentah prajurit reca wau nama sang Majusi. Sang Majusi wis weruh
yèn arep ana maling nelik (sang Umarmaya), amula dhawuh supaya prayitna.
Umarmaja teka, masang sirep, nanging ora tumama, malah ngantuk dhéwé, wusana
turu. Kasangé kacanthèlaken ana ing pucuking wit-witan. Umarmaya didhekep déning
bala Mukadam, dijaga lan banjur dilebokaké ing sumur wisa.
Ing Mukadam banjur pésta seneng-senengan.
Dewi Kadarmanik susah banget, ngarep-arep rawuhé mitra lan guruné, ya iku Dèwi
Rengganis. Sang Kadarmanik wis ngrasuk agama Islam. Dèwi Rengganis rawuh karo
Pangéran Kélan, nanging sang Radèn ditinggal anèng jaba.
Dèwi Kadarmanik nangis merga ora seneng karo sang Hirman. Bareng Dèwi
Kadarmanik dirapu déning Dèwi Rengganis, banjur saré. Dèwi Rengganis metu,
Pangéran Kélan diaturi mlebu ganti, tunggal saré karo Dèwi Kadarmanik. Sang Dèwi
kagèt, déné sandhingan wong lanang; sang Radèn ngendika yèn panjenengané iku
Dèwi Rengganis malih dadi lanang, nanging sang Kadarmanik isih kedhih-kedhih.
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
3
Bareng sang Dèwi meksa durung bisa tutut, sang Pangéran metu. Ésuké kondur
menyang Argapura karo Dèwi Rengganis.
Ing pendapa kraton para pangageng isih padha pésta seneng-seneng. Radèn Hirman,
wis mendhem, mlebu kedhaton murugi Dèwi Kadarmanik. Sang Dèwi tutup kori; para
parekan abdi dalem padha mlayu, gila. Ana inya sing matur marang Radèn Hirman, yèn
Dèwi Kadarmanik semadi. Radèn Hirman bengak-bengok ngungrum saka jaba, banjur
lunga karo bekah-bekih.
Dewi Kadarmanik ngarep-arep rrawuhé Dèwi Rengganis. Dèwi Rengganis, bener rawuh
karo Pangéran Kélan; sang Dèwi meneng ana ing jaba. Pangéran Kélan sing mlebu,
dikira Dèwi Rengganis awarna lanang. Solah-tingkahé wong lanang-wadon ana ing
kamar, nanging sang Pangéran Kélan emoh ngrusak pagering kasusilan, banjur metu.
Ora suwé Dèwi Rengganis mlebu. Sang Kadarmanik seneng déné Dèwi Rengganis wis
awarna putri manèh. Bareng Dèwi Rengganis wis walèh olèhé nggawé sulapan, Dèwi
Kadarmanik didhawuhi krama olèh Pangéran Kélan. Bab Radèn Hirman temtu arepa
ana wusanané.
Raden Hirman teka manèh, wis wuru banget bengak-bengok njaluk dipethokaké. Dèwi
Rengganis api-api dadi Dèwi Kadarmanik matur marang Radèn Hirman, yèn durung
bisa ngladèni. Sang Hirman mundhur kanthi gelaning panggalih. Dèwi Rengganis bali
mlebu karo Pangéran Kélan; bab krama banjur dirembung terang-terangan.
Wong-Agung ngendikan bab ilangé Pangéran Kélan lan bab sédané Radèn Umarmaya.
Radèn Maktal ngaturaké katrangan panjang lébar. Bala ing Arab dirakit arep nglurug
marang Mukadam.
Prabu Nurséwan ngandika marang raja Mukadam, yèn wis giris banget marang tindaké
Wong-Agung ; prabu Mukadam ora patiya preduli. Bala Mukadam ya wis katata arep
mapag perang bala Arab. Bala raya wis karakit, banjur campuh perang karo bala Arab.
Bala Arab kaseser.
Radèn Umarmaya ana ing sajroning sumur wisa, ngarep-arep pitulungan saka
Pangéran Kélan. Pangéran Kélan, Dèwi Rĕngganis lan Dèwi Kadarmanik isih kumpul,
kerungu wirasaning wong bab kahanané Radèn Umarmaya ana ing sumur wisa.
Pangéran Kélan lan Dèwi Rengganis murugi marang panggonané sang Umarmaya,
banjur dijampèni lan diwetokaké saka sumur wisa, terus padha mara menyang negara
Mukadam. Kasangé wis dijupuk manèh.
Wong-Agung ngarep-arep tekané sang Umarmaya, awit Wong-Agung kerasa yèn sang
Umarmaya durung séda. Raja Mukadam lan Prabu Nurséwan padha pésta gedhèngedhènan amerga bala Arab wis rusak.
Radèn Umarmaya karo Dèwi Rengganis karo Pangéran Kélan wis padha ngumpul karo
Wong-Agung, lagi ngrembug rusaking bala. Dèwi Rengganis matur yèn wadhah banyu
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
4
kauripan darbéné sang Majusi kudu direbut dhisik; awit yèn iku isih, bala reca ora bisa
rusak. Ing nalika iku bala Arab sing lara wis padha waras manèh. Gamelan wis padha
muni. Prabu Nurséwan kerungu gamelan ing pasanggrahané Wong-Agung, miris
banget ; ngira yèn sang Umarmaya wis bali. Raja Mukadam ngrapu marang Raja
Nurséwan, ngendika yèn sang Umarmaya wis mati.
Bala Arab wis tumata manèh. Sang Umarmaya ngagem kopyah pusaka, ora katon
wong, banjur nekani dunungé sang Majusi karo Dèwi Rengganis. Sang Majusi kédanan
Dèwi Rengganis. Dèwi Rengganis gelem ngladèni yèn diwènèhi banyu panguripan
sawadhahé. Wadhah banyu diwènèhaké nanging banjur dipecah déning sang
Umarmaya, banyuné mowat-mawut. Kasaktèné sang Majusi iya ilang babar-pisan.
Sang Majusi banjur kapikut, dibanda. Sang Majusi wis dipenjara, bala Arab mungsuh
bebarengan. Bala reca rusak babar pisan. Raja Mukadam lan prabu Nurséwan mlebu
ing kutha, tutup kori.
Kocapa putri China, anama sang Widaninggar, seduluré putri China sang Adaninggar,
sing séla perang kaliyan Dèwi Kélaswara. Sang Widaninggar sumedya males ukum
sédané Dèwi Adaninggar teka Pangéran Kélan, putrané Dèwi Kélaswara. Sang
Widaninggar, didhèrèkaké prajurit wadon, mangkat nglurug, arep ngwèhi bantu marang
raja ing Mukadam. Sang Widaninggar kagungan guru, nama sang Widaningrum,
putrané putri sang Ijajil. Sang Widaningrum wau, sing maringi praboté perang marang
sang Widaninggar, kaya ta jaran sing bisa mabur, lan bala jim kapir.
Bareng putri China wis tekan ing Mukadam, prabu Nursèwan lan prabu Mukadam
begrak manèh. Perang wis wiwit manèh; Pangéran Kélan maju nglawan putri China,
mèh kalah banjur ditulungi déning Dèwi Rengganis.
Putri China rembugan karo sang Widaningrum bab olèhé arep mungsuh prang manèh;
Sang Widaningrum disungga-sungga banget.
Pangéran Kélan rembugan karo Dèwi Rengganis lan Dèwi Kadarmanik bab perangé.
Sang Radèn ora uninga yèn mungsuhé iku wong wadon. Sang Widaningrum ing wanci
bengi nyolong kasangé sang Umarmaya diparingaké marang putri China, sarwa
celathu: "Saiki aja sumelang".
Sailangé kasangé sang Umarmaya, wong Arab padha bingung. Dèwi Rengganis saguh
nemoni kasang. Bareng wis campuh perang manèh, Dèwi Rengganis mungsuh sang
Widaninggar; sang Widaninggar kalah; sang Widaningrum maju perang, Dèwi
Rengganis kalah lan wadya-bala Arab sangsaya rusak. Wong-Agung tansah
nyenyuwun pitulungan ing Pangéran. Dèwi Rengganis isin banget déné ora bisa
ngentasi gawé; sang Dèwi mlayu marang patapané sang rama, banjur didhawuhi
supaya nyuwun tulung marang Dèwi Kuraisin. Dèwi Rengganis mabur marang ing
Ajrak.
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir
5
Dèwi Kuraisin kerasa panggalihé yèn sang rama lagi ana susah, banjur utusan sang
paman sang ra-Dasatir nuwèni Wong Agung.
Dèwi Rengganis tekan ing Ajrak, bareng ketemu Dèwi Kuraisin banjur cepet-cepetan
mangkat ngréwangi didhèrèkaké bala jim Selam. Wong-Agung tansah prihatin,
pasanggrahané dikupengi maju-pat. Dèwi Kuraisin, Dèwi Rengganis lan sang ra-Dasatir
mara teka, lan perang. Mungsuhé ajur, sang Widaninggar séda; sang Widaningrum
kabanda banjur dibuncang adoh. Prabu Nursèwan mlayu.
Dèwi Kuraisin lan Dèwi Rengganis padha sowan marang sang rama, Wong-Agung.
Wadya-bala China wadon patangpuluh padha teluk mlebu ngrasuk agama Islam.
Kasangé sang Umarmaya wis ketemu manèh. Ratu ing Mukadam uga teluk lan mlebu
agama Islam. Dèwi Kuraisin mulih marang Ajrak. Pangéran Kélan tenan dhaup karo
Dèwi Rengganis lan Dèwi Kadarmanik. Prabu Nurséwan banjur mlayu marang
Nuswantara njaluk tulung marang prabu Kendhit Birayung.
www.alangalangkumitir.wordpress.com
Oleh : Mas Kumitir