AAK culture library
AAK culture library
22
Nuli asaksiya kalayan Dzat kita dewe, kaya asahid marang wahananing sanak kita, iya iku kahananing dumadi kang gumelar ing alam dunya, wis kasebut ing
ngarep ana wekasaning wewejangan.
9. Panengeran Kang Kaping Sanga Utawa kang Wekasan.
Kang kaping sanga, yen ketek ana ugel-uegeling asta wis ora ana, andadekake oncate pramananing kanaka, sarta pramananing tingal wis sepen, andadekake
rupeking pandulu rengating alis, utawa garebeging talingan wis meneng, andadekake pengeng sanalika, ing wekasan garing-gingen kang sarira banjur
kambu gandaning sawa, iku tanda wis muncad ing dina Kiyamat, jumeneng kalayan pribadine, ing kono panggonaning anucekake sakehing anasir,
tegesing anasir : bangsa, iya iku bangsaning khak kang dumunung ana ing Dzat, sifat, asma, afngal, kaya ta : anasir badan asal saka ing bumi , geni,
angin, banyu, iku kaciptaa suci mulya mulih marang asale, saampurnaa anunggal kalayan anasiring roh, kang sumende ana kahananing wujud, ngelmu,
nur, suhud; Tegese wujud : wahana, iya iku getih, amarga getih iku dadi kanyatahaning roh, Tegese ngelmu : paningal, iya iku paningaling netra balaka,
amarga paningal iku dadi pamawasing roh, Tegese nur : cahya, iya iku cahya kang anglimputi ing sarira, amarga cahya iku dadi pratandaning roh, Tegese
suhud : saksi, iya iku napas, amarga napas iku dadi saksining roh. Dene enggone anucekake kasebut ing sajroning cipta mengkene :
Ingsun anucekake sakalaliring anairingsun kang abangsa jasmani, suci mulya sampurna anunggal kalawan sakaliring anasiringsun kang abangsa
rochani, nirmala waluya ing kahanan jati dening kudratingsun. Yen wis mangkono, nuli Nur Muhammad tumimbul, gumilang-gilang ana ing
ana ing wadana, tanda bakal binuka kijabing Pangeran, meh katone sakehing cahya, ing kono panggonaning ngawinake badan karo nyawa, kasebut ing
sajroning cipta mangkene : Allah kang kinawin, winalenan dening Rasul, pangulune Muhammad,
saksine malaekat papat, iya iku Ingsun kang angawin badaningsun, winalenan dening Rahsaningsun, kaunggahake dening cahyaningsun,
sinaksenan
dening malaekatingsun
papat, Jabrail,
iya iku
pangucapingsun, Mikali, pangambuningsun, Israfil, paningalingsun, Ijraril, pamiyarsaningsun, srikawine sampurna saka ing kudratingsun.
Nuli anyiptaa sangkan paraning Tanazultarki, kasebut ing ngisor iki : Ingsun mancad saka alam Insan Kamil, tumeka maring alam Ajsam, nuli
tumeka maring alam Misal, nuli tumeka maring alam Arwah, nuli tumeka maring alam Wachidiyat, nuli tumeka maring alam Wahdat, nuli tumeka
maring alam Achadiyat, nuli tumeka maring alam Insan Kamil maneh, sampurna padang terawangan saka ing kudratingsun.
Nuli anyiptaa ing pambirat asaling cahya sawiji-wiji kasampurnakake saka kudrat kita, supaya aja nganti kalimputan dening cahya kang andadekake
durgamaning sangkan paran, mangkana pambirate ing sajroning cipta : Cahya ireng kadadeyaning napsu Luwamah sumurup maring cahya
abang, cahya abang kadadeyaning napsu Amarah sumurup maring cahya
AAK culture library
AAK culture library
23
kang kuning, cahya kuning kadadeyaning napsu Sufiyah sumurup maring cahya kang putih, cahya putih kadadeyaning napsu Mutmainah sumurup
maring
cahya kang
amancawarna, cahya
kang amancawarnakadadeyaning
pramana sumurup
maring Dzating
cahyaningsun awening
mancur mancarong
gumilang tanpa
wewanyangan, byar sampurna padang terawangan, ora ana katon apa- apa, kabeh-kabeh pada kalimputan dening Dzatingsun saka ing
kudratingsun. Ing nalika iku upama ana karasa apa-apa ing badane, angusapa puser kaping
telu 3, upama angrasa liwung kaya mendem, angusapa dada kaping telu 3, upama angrasa arip arep sare, angusapa batuk kaping telu 3, upama angrasa
arep lali, angusapa embun-embun kaping telu 3, banjur tata-tata dandan kaya ing ngisor iki ptrape :
1. Wiwit asidakep suku tunggal anutupi babahan nawa sanga, dirijining asta pada antuk ing selaning dariji kaya angapu-rancang, jempol diadu pada jempol,
banjur tumumpang ing dada, dibener sesipatane lawan tengahing dada, salonjoring sikil awit jempol sikil katemokake pada jempol sikil dipapak, polok
ketemokake pada polok digatuk, dengkul katemokake pada dengkul dirapet, palanangan sapalandungane sinipat karo jempol sikil aja nganti katindihan.
2. Nuli amawas pucuking grana, disipat ing dada tumeka ing puser, ing palanangan, ing jempol sikil, banjur angeningake cipta.
3. Nuli angeremake netra kang alon, angingkemake lambe kang adamis, untu gatuka pada untu kang rata, ilat katekuk manduwur kapadalake ing cetak,
banjur pasrah analangsa ing Dzate dewe. 4. Nuli amegeng napas ing sanalika banjur anyipta matrapake panjenenganing
Dzat, wiwit angumpulake kawula gusti mangkene : Ingsun Dzating Gusti Kang Asifat Esa, anglimputi ing kawulaningsun
tunggal dadi sakahanan, sampurna saka ing kudratingsun. Ing kono pamegenging napas tinurunake metu ing grana kang alon aja nganti kasusu.
Yen wis sareh, amegeng napas maneh ing sanalika banjur anyipta maha sucekake ing Dzat kita kaya mangkene :
Ingsun Dzat Kang Maha Suci Kang Asifat Langgeng, kang amurba amisesa kang kawasa, kang sampurna nirmala waluya ing jisimingsun
kalawan kudratingsu. Ing kono pamegengeng napas katurunake metu ing grana maneh, kang alon aja nganti kasusu.
Yen wis sareh, amegeng napas maneh ing sanalika banjur anyipta angrakit karatoning Dzat kita kang amaha mulya kaya mangkene :
Ingsun Dzat Kang Maha Luhur Kang Jumeneng Ratu Agung, kang amurba amisesa kang kawasa andadekake ing karatoningsun kang agung
kang maha mulya, Ingsun wengku sampurna sakapraboningsun, jangkep saisen-isening karatoningsun, pepak sabalaningsun kabeh ora ana kang
kekurangan, byar gumelar dadi saciptaningsun, ana sasedyaningsun, teka sakarsa-karsaningsun kabeh, saka ing kudratingsun. Ing kono pamegeng
napas tinurunake metu ing grana maneh, kang alon aja kasusu.
AAK culture library
AAK culture library
24
Yen wis sareh, amegeng napas maneh ing sanalika banjur anyipta angracut ing jisim kita kaya mangkene :
Jisimingsun kang kari ana ing alam dunya, yen wis ana jaman karamat kang amaha mulya, wulu kulit daging getih balung sungsum
sapanunggalane kabeh, asale saka ing cahya muliha maring cahya, sampurna bali Ingsun maneh, saka ing kudratingsun. Ing kono pamegeng
napas tinurunake metu ing grana maneh, kang alon aja kasusu. Yen wis sareh, amegeng napas maneh ing sanalika banjur anyipta anarik
marang para akrab sapanduwur sapangisor kang wis pada ngajal, kasampurnakake kaya mangkene :
Jaganingsun sapanduwur sapangisor kabeh, kang pada mulih ing jaman karamating alame dewe-dewe pada suci mulya samprnaa kaya Ingsun
saka ing kudratingsun. Ing kono pamegeng napas tinurunake metu ing grana maneh, kang alon aja kasusu.
Yen wis sareh, amegeng napas maneh ing sanalika banjur anyipta angukud gumelaring alam dunya kasampurnakake kabeh kaya mangkene :
Ingsun andadekake alam dunya saisen-isene kabeh iki, yen wis tutug ing wewangene, Ingsun kukud mulih mulya samprna dadi sawiji kalawan
kahananingsun maneh saka ing kudratingsun. Ing kono pamegeng napas tinurunake metu ing grana maneh, kang alon aja kasusu.
Yen wis sareh, amegeng napas maneh ing sanalika banjur anyipta ambabar marang tedak turune kang pada kari kaya mangkene :
Tusasingsun kang maksih pada kari ana ing alam dunya kabeh, pada nemuwa suka bungah sugih singgih aja ana kang kekurangan, rahayu
salameta sapanduwure sapangisore saka ing kudratingsun. Ing kono pamegeng napas tinurunake metu ing grana maneh, kang alon aja kasusu.
Yen wis sareh, amegeng napas maneh ing sanalika banjur anyipta amasang pangasihan marang para tumitah kabeh kaya mangkene :
Sakehing titahingsun kabeh, kang pada andulu kang pada karungu pada asih welasa marang Ingsun saka ing kudratingsun. Ing kono pamegeng
napas tinurunake metu ing grana maneh, kang alon aja kasusu. Yen wis sareh, amegeng napas maneh ing sanalika banjur anyipta amasang
kamayan marang para mahkluk kang pada angarubiru, utawa ora angendahake marang jisim kita kaya mangkene :
Sakehing mahklukingsun kabeh, kang ora angendahake maringsun, pada kaprabawa ing kamayan dening kudratingsun. Ing kono pamegeng napas
tinurunake metu ing grana maneh, kang alon aja kasusu. Dene enggone amatrapake panjenenganing Dzat kabeh mau yen karingkes
dadi sawiji ana pratingkahe, wiwit pamegenging napas amung sapisan bae, ing sanalika amatrapake kaya mangkene :
Sakaliring cahya kabeh pada kalimputan dening Dzatingsun, iya Ingsun Dzating Gusti Kang Asifat Esa, iya Ingsun Dzat Kang Maha Suci asifat
Langgeng, iya Ingsun Dzat Kang Maha Luhur Kang Jumeneng Ratu
AAK culture library
AAK culture library
25
agung, kang amurba amisesa kang kawasa angracud jisimingsun, anarik jaganingsun, angukud jagadingsun, amababar turasingsun, amasang
pangasihan
marang titahingsun,
amasang kamayan
marang mahklukingsun kabeh sampurna saka ing kudratingsun. Banjur kaciptaa
ing sasurasane, sarta pamegenging napas tinurunake metu ing grana kang alon aja nganti kasusu.
Mungguh cancude ing sajroning amegeng napas mau uger enget ing cipta bae, patrape kabeh iku iya wis kacakup, sabab yen sajroning jaman karamatullah ing
tembe waktuning makam ijabah, tegese panggonan katarima, apa saciptane dadi, amarga sirnaning mudah kari wajah, mudah iku Dzating kawula, wajah iku
Dzating Gusti Kang Asifat Langgeng. Yen wis mankono, maras kita tumangkep ing ati, andadekake seseke ing
napas, ing kono banjur anarika napas saka kiwa mubeng anengen, saka tengen mubeng ngiwa, kakumpulake dadi sawiji ana ing lintang johar akhir, iya iku
puser, katarik manduwur bener kang sareh, leren tinata ana ing maligening Bait al Muharram, iya iku dada, banjur anyipta cancuding amatrapake
panjenenganing, dienget aja nganti tumpang suh kumpuling napas, tanapas, anpas, nupus, napas iku tetalining jisim, dumunung ana ing ati suweda, tegese
woting ati, wahanane dadi angin kang metu saka badan wae, tanapas, iku tetalining ati, dumunung ana ing puser, wahanane dadi angin kang manjing
marang badan bae, anpas iku tetalining roh, dumunung ana ing jejantung, wahanane angin kang tetep ana ing jero bae, nupus iku tetalining rahsa,
dumunung ana ing puat kang aputih, iya iku ana ing woding jejantung, wahanane dadi angin kang metu angiwa anengen saka badan, pakartine
anglimputi sakaliring jasmani rochani. Yen wus kumpul dadi sawiji, napas, tanapas, anpas, nupus, mau banjur katarik
manduwur kang alon, leren tinata ana ing maligening Bait al Makmur iya iku ing sirah, ing kaciptaa licin dadi nukat gaib, tegese saliring jasmani kaciptaa luluh
dadi banyu, nuli kaciptaa luyut dadi nyawa, nuli kaciptaa lenyep dadi rahsa, nuli kaciptaa layat dadi cahya gumilang tanpa wewayangan ing kahanan kita kang
sajati. Yen wis mangkono, erah kita parad banjur karasa walikaten salir anggaotaning
sarira kabeh andadekake : netra bawur, talingan pengleh, grana mingkup, lidah mangkeret, ing wekasan cahya surem, swara sirna, ora bisa aingali, miyarsa,
angganda, amirasa, amung kari cipta bae, amarga wis kinukud tataning sarengat, tarekat, hakekat, makrifat : Sarengat iku lakuning badan, dununge
ing lesan, Tarekat lakuning ati, dununge ing grana, Hakekat lakuning nyawa, dununge ing talingan, Makrifat lakuning rahsa, dununge ing netra, mula
sejatining sarengat iku lesan, tarekat : grana, hakekat : talingan, makrifat netra, kaupamakake bawure kaca wirangi, utawa esating banyu zamzam, nuli
pamiyarsaning talingan, kaupamakake rentahing godong sajaratilmuntaha, utawa kangsrahing hajar al aswad, nuli panggandaning grana, kaupamakake
guguring wukir ikrap, utawa rubuhing ardi tursina, nuli pamirasaning lesan, kaupamakake bubrahing wot siratalmustakim, utawa rusaking ka’batullah, ing
kono banjur karasa nikmat saliring anggaotaning sarira kabeh, angluwihi
AAK culture library
AAK culture library
26
nikmating sanggama ing nalika metokake rahsa, amarga awit binuka kijabing Pangeran, waktuning sirnaning warana banjur katoning jaman karamatullah,
tegese jaman kamulyaning Allah, pangrasane ing dalem adam kukumi tekane sakehing cahya kang pada anglimputi ing Dzating karaton, ing nalika iku amung
amustiya pepuntoning tekad kang santosa, kaya ngibarating aksara Alif kang ajabar jer apes, unine : A, I, U, tegese : Aku Iki Urip, banjuranyipta brangta ing
Dzat, supaya aja kengetan marang kang keri kabeh.
WANGSITE KANJENG SUSUHANAN KALIJAGA APA KANG BAKAL KALEKSANAN ING JAMAN KARAMATULLAH
Iki wangsite Kanjeng Susuhunan Kalijaga, amratelakake kang bakal kaleksanan ing sajroning jaman Karamatullah, kaya mangkene.
Ing atasing aral basariyah kabeh, yekti pada anandang jawaliyah, tegese pepalanganing manungsa iku pada kena owah gingsir, iya iku dadi pratandane
apesing kawula, kayektenan ing dalem adam kukmi, katon saka pangrasa kaya ing ngisor iki :
1. Alam Rochiyah.
