Sekar Bugie Album Kelayung-layung

Pangandikanipun Imam Nawawi lumantar Chalil 1955: 206 tegesipun hadits utawi sunnah inggih menika tembung ingkang dipunginakaken kangge nyebataken sedaya perkawis ingkang boten dipunandharaken wonten ing Al-Qur’an. Inggih awit minangka andharan saking Al-Qur’an utawi sanes cara anggenipun Nabi dhahar, tilem, ngendikan, lsp. Saingga perkawis-perkawis ingkang boten wonten andharanipun ing Al-Qur’an badhe dipunandharaken langkung rijit wonten ing hadits. Pangertosan sanesipun dipunandharaken dening Asy-Syathiby lumantar Chalil 1955: 207 bilih tembung hadits utawi sunnah menika dipunginakaken kangge satunggaling pakaryan utawi tumindak para sahabat Nabi, inggih awit tumindak menika wonten ing Al-Qur’an menapa boten. Amargi sedaya jinis ngibadah kedah nuladha dhumateng ingkang sampun dipuncawisaken wonten ing sunnah. Saking andharan ing inggil saged kapanggihaken dudutan bilih manawi sunnah menika dipunjumbuhaken dados setunggal, pramila wonten hadits utawi sunnah menika kaperang saking sekawan werni. Inggih menika pangandikan, tumindak, pengakuan, saha sunnah saking sahabat Nabi utawi khulafa urrasyidin. Khulafa urrasyidin inggih menika wakil-wakil utawi khalifah ingkang leres saha lurus, piyambakipun minangka waris kepemimpinan Rasulullah sabibaripun Rasul seda. Cara anggenipun nemtokaken khulafa urrasyidin inggih kanthi syura’ wawan rembug. Khulafa urrasyidin kaperang saking Abu Bakar, Umar, Utsman, saha Ali. Dhasar tata cara agami Islam ingkang kaping tiga inggih menika ijma’. Ijma’ miturut Chalil 1955: 317 inggih menika pasarujukan saking para ulama ahli ijtihad saking umatipun Nabi Muhammad sasampunipun sedanipun Nabi Muhammad wonten ing satunggaling wekdal kangge perkawis menapa kemawon. Para ulama ndadosaken ijma’ minangka hujjah ingkang kedah dipunbekteni sasampunipun Al-Qur’an saha hadits. Kados ingkang dipunandharaken wonten ing ayat menika: “Mengkono uga sira para ummat Muhammad padha Ingsun dadekake umat pilihan, supaya ing besuk sira padha neksenana marang manungsa.” Al-Baqarah: 143 Ijma’ menika umumipun dipunginakaken kangge satunggaling perkawis ingkang nalika semanten ing jamanipun Nabi dereng wonten. Tuladhanipun tiyang Islam ingkang ngucapaken sugeng dinten Natal dhumateng tiyang Kristen. Ijma’ menika lumampah kangge sedaya umat Islam salajengipun Nabi Muhammad dumugi wontenipun ijma’ enggal ingkang nggantos ijma’ ingkang dangu. Tiyang ingkang saged dados ulama ahli ijma’ kedah mumpuni sarat-sarat tartamtu, tuladhanipun mangertos tafsir Al- Qur’an, mangertos hadits, mangertos basa Arab, saha sanes-sanesipun. Saged kapundhut dudutan bilih ijma’ inggih menika pasarujukan para ulama ingkang minangka hukum Islam sabibaripun Al-Qur’an saha hadits. Hukum Islam ingkang angka sekawan inggih menika qiyas. Miturut Chalil 1955: 340 tegesipun qiyas inggih menika nggayutaken satunggaling perkawis kalihan perkawis sanesipun babagan hukumipun, amargi kekalih perkawis menika gadhah ‘illat gegayutan ingkang meh kemawon sami,