Aku : Tidak hanya empat nomer, akan kuberi kamu empat nomer. Mari bertukar pakaian.
Gendarme : – Kalau hanya itu saja serunya sambil melepas kancing-kancing seragamnya.
Nrt-23 : Aku bangkit dari kursiku. Kuperhatikan semua gerakannya, jantungku berdebar. Tampak sudah padaku pintu-pintu terbuka dihadapanku yang mengenakan seragam prajurit, kemudian bunderan, jalan, dan gedung
Palais de Justice di belakangku
40. Dialog 28 : Gendarme dan Aku : sama-sama melanggar prinsip kesantunan, maksim kedermawanan
39 Konteks : Di ruangan tepat sebelah ruangan direktur pengadilan. Gendarme menyadari ternyata permintaan tokoh Aku untuk bertukar pakaian dengannya gendarme agar tokoh Aku dapat melarikan diri sehingga bebas dari
hukuman mati. Nrt-23
: Mais il s’est retourné d’un air indécis.
Gendarme : – Ah ça Ce n’est pas pour sortir d’ici ?
Nrt-23 : J’ai compris que tout était perdu. Cependant j’ai tenté un dernier effort, bien inutile et bien insensé
Aku : Si fait, lui ai-je dit, mais ta fortune est faite…
Nrt-23 : Il m’a interrompu.
Gendarme : – Ah bien non Tiens Et mes numéros Pour qu’ils soient bons, il faut que vous soyez mort.
Nrt-23 : Je me suis rassis, muet et plus désespéré de toute l’espérance que j’avais eue.
39LDJC95 Nrt-23
: Tapi ia kemudian berpaling dengan wajah ragu.
Gendarme : – Sebentar Ini tidak untuk melarikan diri dari sini, kan ?
Nrt-23 : Aku sadar semuanya telah sirna. Namun demikian kucoba juga upaya terakhir, yang tidak ada gunanya dan ngawur
Aku : Ya, memang itu, kataku kepadanya, tapi keberuntunganmu akan datang …….
Nrt-23 : Ia memotongku.
Gendarme : –Oh, tidak Memangnya Lalu bagaimana dengan nomorku? Kamu harus mati dulu agar nomorku bisa cocok.
Nrt-23 : Aku kembali duduk, membisu dan merasa semua harapanku telah sirna.
41. Polilog 1 : Aku
: mematuhi prinsip kesantunan, maksim kearifan.
Des amis : mematuhi prinsip kesantunan, maksim kearifan, Un ami
: melanggar prinsip kesantunan, maksim kearifan.
40 Konteks : Di ruangan tepat sebelah ruangan direktur pengadilan. Tokoh Aku mengalami mimpi. Di dalam mimpnya, tokoh Aku bertemu keluarga dan teman-temannya des amis di rumahnya Aku. Pada saat bermimpi itulah,
ada seorang wanita tua yang masuk ke rumahnya Aku. Nrt-23
: Je portai la main à cette porte pour refermer l’armoire ; elle résista. Étonné, je tirai plus fort, elle céda brusquement, et nous découvrîmes une petite vieille, les mains pendantes, les yeux fermés, immobile, debout, et comme collée dans l’angle du mur.
Cela avait quelque chose de hideux, et mes cheveux se dressent d’y penser. Je demandai à la vieille :
Aku : – Que faites-vous là ?
Nrt-23 : Elle ne répondit pas.
Je lui demandai :
– Qui êtes-vous ?
Nrt-23 : Elle ne répondit pas, ne bougea pas, et resta les yeux fermés.
Mes amis dirent Des amis
: – C’est sans doute la complice de ceux qui sont entrés avec de mauvaises pensées ; ils se sont échappés en nous entendant venir ; elle n’aura pu fuir, et s’est cachée là.
Nrt-23 : Je l’ai interrogée de nouveau ; elle est demeurée sans voix, sans mouvement, sans regard.
Un de nous l’a poussée à terre, elle est tombée. Elle est tombée tout d’une pièce, comme un morceau de bois, comme une chose morte.
Nous l’avons remuée du pied, puis deux de nous l’ont relevée et de nouveau appuyée au mur. Elle n’a donné aucun signe de vie. On lui a crié dans l’oreille, elle est restée muette comme si elle était sourde. Cependant, nous perdions patience, et il y avait de la colère dans notre terreur.
Un de nous m’a dit :
Un ami : – Mettez-lui la bougie sous le menton.
Nrt-23 : Je lui ai mis la mèche enflammée sous le menton. Alors elle a ouvert un œil à demi, un œil vide, terne, affreux, et qui ne regardait pas.
J’ai ôté la flamme et j’ai dit : Aku
: – Ah Enfin Répondras-tu, vieille sorcière ? Qui es-tu ?
Nrt-23 : L’œil s’est refermé comme de lui-même.
Des amis : – Pour le coup, c’est trop fort, ont dit les autres. Encore la bougie Encore Il faudra bien qu’elle parle.
Nrt-23 : J’ai replacé la lumière sous le menton de la vieille.
Alors, elle a ouvert ses deux yeux lentement, nous a regardés tous les uns après les autres, puis, se baissant brusquement, a soufflé la bougie avec un souffle glacé. Au même moment j’ai senti trois dents aiguës s’imprimer sur ma main dans les ténèbres.
Je me suis réveillé, frissonnant et baigné d’une sueur froide.
40LDJC105-106 Nrt-23
: Kutarik pintu itu untuk menutupkannya kembali, tapi ada sesuatu yang menahannya. Dengan heran kutarik lebih kuat lagi. Tiba-tiba pintu itu dilepaskan, dan tampak seorang wanita tua. Kedua tangannya menggantung di kedua sisinya, matanya memejam tidak bergerak sedikitpun, berdiri, dan seolah lekat di pojok dinding.
Ada sesuatu yang mengerikan di sana, dan rambutku berdiri bila memikirnya. Aku bertanya kepada wanita tua itu :
Aku : – Apa yang Anda lakukan disitu ?
Nrt-23 : Ia tidak menjawab.
Aku bertanya kepadanya:
– Anda siapa?
Nrt-23 : Ia tidak menjawab, tidak bergeming, dan tetap memejamkan matanya.
Teman-temanku berkata : Des amis
: – Barangkali teman para pencuri yang tadi masuk ke sini untuk berbuat jahat. Mereka melarikan diri saat mendengar kita datang. Karena tidak sempat melarikan diri, ia bersembunyi di situ. .
Nrt-23 : Aku menanyainya lagi, ia tetap membisu, tidak bergerak, tidak membuka matanya.
Satu diantara temanku mendorongnya ke lantai, ia jatuh. Ia jatuh dengan kaku, seperti sebatang kayu, seperti benda mati.
Kami guncang kakinya, kemudian dua temanku menegakkannya kembali ke pojok dinding. Tidak ada tanda-tanda kehidupan pada diri wanita tua itu. Kami berteriak tepat di telinganya, ia tetap membisu seolah tuli.
Sementara itu kesabaran kami habis, dan ada kemarahan dalam ketakutan kami. Salah seorang teman berkata kepadaku :
Un ami : – Taruh lilinnya di bawah dagunya.
Nrt-23 : Kutaruh lilin yang menyala itu di bawah dagunya. Ia lalu membuka separo matanya, pandangannya kosong, hampar, menakutkan, dan tidak melihat
Kutarik lilin itu dan aku berkata : Aku
: – Ah akhirnya Sekarang mau jawab ? Kamu siapa ?
Nrt-23 : Mata itu menutup lagi seolah secara otomatis.
Des amis : – Keterlaluan, kata teman-tamanku. Lagi, kasih lilin lagi Lagi Ia harus bicara.
Nrt-23 : Kembali kuletakkan lilin menyala di bawah dagu wanita tua itu.
Ia lalu membuka kedua matanya pelahan-lahan, memandangi kami satu demi satu, kemudian tiba-tiba merunduk dan meniup lilin dengan tiupan sedingin es. Dan pada saat itu juga kurasakan tiga gigi runcing menancap di tanganku, dalam kegelapan.
Aku terbangun, gemetar, dan peluh dingin membasahi sekujur tubuhku.
42. Dialog 29 : Amunônier : mematuhi prinsip kesantunan, maksim
