Nrt-22 : Nous nous sommes assis, lui sur la chaise, moi sur le lit. Il m’a dit
Prêtre : – Mon fils…
Nrt-23 : Ce mot m’a ouvert le cœur. Il a continué :
– Mon fils, croyez-vous en Dieu ?
Aku : – Oui, mon père, lui ai-je répondu.
Prêtre : – Croyez-vous en la sainte église catholique, apostolique et romaine ?
Aku : – Volontiers, lui ai-je dit.
33LDJC89 Nrt-22
: Kami berdua duduk , ia di kursi, aku di pelbet ranjang. Ia berkata kepadaku : Prêtre
: – Anakku…….
Nrt-23 : Kata-kata ini membuka hatiku. Ia melanjutkan :
– Anakku, kamu percaya Tuhan?
Aku : – Ya, Bapa, jawabku kepadanya.
Prêtre : – Kamu percaya pada gereja katholik, para Rasul dan orang-orang Roma yang suci ?
Aku : – Dengan segenap hati, kataku kepadanya.
35. Dialog 23 : Prêtre :
melanggar prinsip kesantunan, maksim kearifan, lalu mematuhi prinsip kesantunan, maksim kearifan, kemudian melanggar prinsip kesantunan maksim pujian, Aku :
melanggar prinsip kesantunan, maksim kedermawanan bahasa sudah halus, kemudian mematuhi, maksim kearifan. 34 Konteks : Di ruangan tepat sebelah ruangan direktur pengadilan, pendeta prêtre meragukan tokoh Aku yang percaya kepada Tuhan, gereja khatolik, para rasul, dan orang-orang suci Roma.
Prêtre : – Mon fils, a-t-il repris, vous avez l’air de douter.
Nrt-23 : Alors il s’est mis à parler. Il a parlé longtemps ; il a dit beaucoup de paroles ; puis, quand il a cru avoir fini, il s’est levé et m’a regardé pour la première fois depuis le commencement de son discours, en
m’interrogeant :
– Eh bien ?
Nrt-23 : Je proteste que je l’avais écouté avec avidité d’abord, puis avec attention, puis avec dévouement. Je me suis levé aussi.
Aku : – Monsieur, lui ai-je répondu, laissez-moi seul, je vous prie.
Nrt-23 : Il m’a demandé :
Prêtre : – Quand reviendrai-je ?
Aku : – Je vous le ferai savoir.
Nrt-23 : Alors il est sorti sans rien dire, mais en hochant la tête, comme se disant à lui-même :
Prêtre : – Un impie
Nrt-23 : Non, si bas que je sois tombé, je ne suis pas un impie, et Dieu m’est témoin que je crois en lui.
34LDJC90 Prêtre
: – Anakku, katanya lagi, kamu kelihatannya meragukannya.
Nrt-23 : Dan kemudian ia mulai berbicara. Ia berbicara lama sekali, ia mengucapkan banyak kata. Kemudian setelah menurutnya selesai, ia berdiri dan memandangiku untuk pertama kali sejak awal khotbahnya, sambil
bertanya kepadaku :
– Hey, Bagaimana ?
Nrt-23 : Aku protes karena mulanya aku mendengarkannya dengan bernafsu, kemudian dengan perhatian dan setelah itu dengan ketulusan. Aku juga bangkit berdiri.
Aku : – Tuan, kataku kepadanya, tolong tinggalkan aku sendiri.
Nrt-23 : Ia menanyaiku :
Prêtre : – Kapan aku harus kembali ?
Aku : – Aku akan memberitahukannya.
Nrt-23 : Dan ia keluar tanpa marah, tapi sambil menggeleng-gelengkan kepala, seolah berkata kepada dirinya sendiri :
Prêtre : – Orang yang tidak percaya Tuhan
Nrt-23 :
Tidak, meskipun aku terperosok sedemikian dalamnya, aku bukan orang yang tidak percaya Tuhan, dan Tuhan akan menjadi saksiku bahwa aku percaya kepadaNya.
36. Dialog 24 : L’architecte : mematuhi prinsip kesantunan, maksim kearifan,
