Basanta, lampah 14, pêdhotan 8-6

amad priya tiga prapta, inagnyan mangkana, janmaku 28 enggal wêtokna, saka ring paprêman, dunungên madyaning kamar, agnyèku linakyan, 2. sajuga ngrênggêp murdamba, kang sawiji malih, anandhak suku tumulya, ulun winêdalkên, saking ing paprêman wau, amad katrinira, tinuding umalap pêdhang, wusnyantuk inagnyan, 3. heh janma iku dèn gupuh, têngkêrên ing pêdhang, têngah bênêr yèn wus nuli, buwangên ing pase 29 , darapon minangsèng matsya, yèku ukuming wong, kang ngong sihi malês cidra, dupi tinon lamun, 4. amad ika tan agupuh, lumaksanèng agnya, laki amba malih muwus, paran kang siranti, sapa ingkang tumangguha, gyan kita nglakoni, parentah ingsun mring sira, amad kang sajuga, 5. umatur dhumatêng ulun, sang rêtna paduka, rèhning dungkap praptèng jangji, puput ingkang yuswa, sadèrèngira pralaya, yèn wontên karsanta, punapa-punapa mugi, kapang andikakna, 6. ulun nabda minta lilah, amuwus sakêdhik, pamintamba linilanan, ulun anjênggèlèk, mangênyêp ing laki matur, adhuh kadi pundi, kauwusaning wandèngwang, punapa ta sampun, 7. pinasthi amanggih lampus, sadèrènging mangsa, kularsa malih amuwus, nanging datan bakit, [33] wit sêrêt dening hudrasa, ewadene ugi, lakyamba tan wêlas dulu, dêrês mangundhati, 28 janmèku 29 Kata ini seharusnya ditulis pasetran, namun untuk mengejarmemenuhi metrum tembang Basanta lampah 14 pêdhotan 8-6 maka hanya ditulis pase. 8. cipta amba tanpa karya, yèn winangsulana, dahat aminta aksama, nging tan piniarsa, malah abdinya inatag, anandukkên pêdhang, tan antara nyai sêpuh, inyaning lakyamba, 9. prapta anyungkêmi pada, sakuwasanira, mamrih somyaning kang bêndu, turira mangkana, dhuh bêndara rèhning tuan, timur praptèng agêng, kula ingkang anêsêpi, lan momong paduka, 10. mugi ulun kalilana, aminta sihira, angaksamaa ring garwa, èngêta kalamun, paukuman kisas muhung, dhumawuh ring janma, kang nglampahi dosa pati, yadian kalakyan, 11. amadhêm garwa paduka, awon sêbutira, ênir keringan pukulun, ngatase kirna wyang, mendah suwuring sujanma, karema matèni, wijiling wuwus kadyèka, nitya sru mêmêlas, 12. dadya sarèh krodhanira, wangsulaning wuwus, lah ya sing sih ngong mring sira, tan èstu sun padhêm, nging kang dadi karsaningwang, amawaa ciri, darapon salaminira, aywa bisa lali, 13. marang kaluputanira, wusnyangling mangkana, amad sajuga inagnyan, mupuh ing panjalin, jaja myang iga kawula, ing sarosanira, sru malècèt daging katut, kawula murcita, 14. tandya binayang ing abdi, mring wisma lènira, anangkuni nyai sêpuh, kang mangupa drawa, de ênggèn kawula sakit, kongsi catur candra, tan bakit umimba saking, paprêman kawula, 15. wusanani-[34]-ra waluya, nging sakwèhning gèthèk, ingkang kadulwèng nrêpati, rikalaning wingi, tumusing gitik tan ical, dupi wus kuwawi, lumaris nêdya sumusuk, malih maring wisma, 16. têtilaraning lakyamba, kang sampun ngêmasi, nging sampun pinanggih curna, mung tilas kang maksih, ginêmpur saking pakèning, laki amba wau, muhung margi sruning bêndu, pakarti mangkana, 17. inggih èstu datan arus, ananging pukulun, sintên kang kawula gugat, awit kang niaya, mring ulun tan kèksi-kèksi, sumêdya singidan, ing salaminya tumuwuh, amba tan wrini 30 don, 18. sanadyanta sumêrêpa, ring gyanya dumunung, miwah tan indunging warni-, nira kang niaya, wit saking laki kawula, gung pangwasanira, paran gyan kawula gugat, rèhning kajantaka, 19. ulun ngungsi gêsang maring, kangbok Sobehidhe, kang sampun mêdhar carita, lêlampahanira, dhumatêng paduka aji, ulun amartani, pataka pinanggyèng angga, kawula kinukup, 20. mring kang êmbok Sobehidhe, yogya pangrêngkuhnya, pamulangira pinurih, nyabari pataka, kang pinanggyèng wanda ulun, atari lingira, yaiku lakoning donya, ana kailangan, 21. ngamal myang kelangan kadang, miwah lakinira, wênèh ana kaicalan, sakabèh-kabèhnya, kangbok anyariosakên, duk kapugutan sih, anisirang Prabu Jaka, wit wiwekèng kadang, [35]

13. Swaladara, lampah 21, pêdhotan 7-7-7

30 wrin ing 1. ulun inggih winartan, sumarmanya winalik, sipating kadang èstri, samya warni srênggala, ri wusira akathah, dènnya angatingalkên, prasondhasih mring ulun, wangwang cinundhukakên, lawan sadhèrèk amba, ingkang anama Safi, wit salalising ibu, nunggil wisma kang êmbok, 2. amba dahat sukur ring, Gusti Hyang Maha Mulya, dene kawula katri, rinêpatakên malih, kang dadya patêmbaya, kumpul salaminira, tan nêdya pisah-pisah, ing mangke sampun lami, anunggil ing utsaha, lawan pirênèng driya, rèhning ulun kajibah, basukining jro wisma, 3. marmamba kang lumakwa, atêtumbas tatêdhan, kang kangge jroning wisma, rikala wingi ulun, umentar atêtumbas, dene ingkang ambêkta, salir barang tumbasan, muhung bêrah sajuga, kalêbêt janma wignya, bakit wèh arsanèng tyas, praptèng wisma kahandhêg, drapon karya pisuka, 4. têkèng ratri fêkir tri, prapta darbe paminta, lêrêb mêhêng saratri, kawula amarêngi, nging mawi sinungan wruh, kang dadya patêmbaya, fêkir samya nyagahi, nuhoni kang prajangji, ri wusnya sami nadhah, wangwang angginwal gongsa, lir caraning nagrinya, datan antara dangu, 5. wontên andhodhog kwara, dupi ulun wêngani, kaèksi juragan tri, inggih minta pondhokan, kadi fêkir tri wau, kawula anglilani, pan inggih winartanan, ingkang dadya prajangji, nging sajuga tan wontên, nêtêpi [36] patêmbaya, nadyan ulun lan kadang, kuwasa angukuma, 6. mring tamu sahadaya, ugi amba tan arsa, matrapi paukuman, mung nrimah cinriyosan, ing lêlampahanira, pra tamu sowang-sowang, tan sumêdya nêtêpkên, ukuming kalêpatan, wusnya sami carita, tandyamba purih mentar, sarta ulun pacuhi, tan kêni malih wangsul, 7. Prabu Harun Alrasid, lalu pirênèng driya, winahyaning carita, miwah sru eraming tyas, Rêtna Seherah Sadhe, dupi têkèng samana,